A Broken Sword by Abdurehim Abdulla, translated by Memet T Zunun

 

Mt Zunun

A Broken Sword  Abdurehim Abdulla	سۇنغان قىلىچ  ئابدۇرىھېم ئابدۇللا
Translated by Memet T Zunun	مەمەتتۇرسۇن زۇنۇن تەرجىمىسى
Beneath me flows a river, gushing strong, Over a steep hill, I journeyed along. A broken sword lies before my sight, An ancient monument, lost in time's flight.    Half of a sword hides beneath the soil, While the other half shines, a diamond's foil. The gift of battles fought long ago, Excitement fills my hands, their story to show.     My hands trembled, my heart knew the signs, A curved sword, crescent moon's design. Ancestors' essence, their fragrance in the air, I struggled to breathe, engulfed in their care.    The sun's smile graces the sword's gleaming blade, Pride and light shine, never to fade. Though shattered in battle, no trace of regret, Pride smiles on the clear blade, undiminished yet.     This tempered sword, unbendable and strong, The brave in their homeland's furnaces belong. Drinking the water of oaths, emerging ablaze, Supported by the fountain, love's guiding rays.     Upon this steep hill, soaked in love profound, The motherland's battles, an eternal bond. Though broken, unbreakable, his ties stand tall, Embracing the land, embracing its call.    In thoughts of swords, dormant they remain, Never drawn from their sheaths, a dormant strain. When the enemy set foot on our cherished land, Revenge does not shine, courage takes its stand.     Gazing dreamily at the sword now shattered, The mirror reflects the battlefield, mattered. This sword in a man's hand, poised to defend, Offering the enemy a chance to amend.    As arrows soar, wind carries them high, Hope's power shatters shield with a determined cry. For every clash of sword against sword's might, This blade shines bright, reflecting the fight.     Fortune has struck, the sword breaks in dismay, Its sound echoes, shaking the battlefield's array. Echoing through mountains, a resounding call, As if swords on every peak meet their downfall.    The sun, too, appears dim as the sword breaks, Victory's face veiled, a glimpse it takes. Brave warrior fallen, headless from their steed, His horse’s cries echo, the valley heeds.     Where is the hero, gazing at the sky's expanse, Men whose blood matches the sword's noble stance? Tracing their lineage from the sun's radiant rays, The earth won't engulf a hero of such grace.     But alas, it was a jest, a cruel game, The sword's hilt firmly held, no blame. Celebrating masculinity's fierce reign, In a face shining like marble, no disdain.    From the hero's neck, blood did trickle, Like a ruby, it fell into the river's ripple. The river's water splashed upon my face, I felt his call, drawing me to his embrace.	ئاستىمدا شارقىراپ دەريا ئاقىدۇ ، ئېشىپ بارماقتىمەن بىر تىك داۋاندىن. ئالدىمدا بىر سۇنۇق قىلىچ ياتىدۇ، بىلمەيمەن يادىكار قايسى زاماندىن.   قىلچنىڭ يېرىمى تۇپراق ئاستىدا ، يېرىمى ئالماستەك تۇرىدۇ پارقىراپ . بۇ قەدىم جەڭلەرنىڭ يالدامسىنى ، ھاياجان ئىلكىدە ئالدىم ئاۋايلاپ .   تىترىدى قوللىرىم ، تونىدى يۈرەك ، ھىلال ئاي ئەگمىسدەك ئەگرى قىلىچنى . زاتىمنىڭ ھىدلىرى كەلدى گۈپۈلدەپ ، بىلمىدىم قاي ھالدا نەپەس ئېلىشنى .   قىلچنىڭ بىسىدا قۇياش جىلۋىسى ، بالقىيدۇ ئىپتىخار ،بالقىيدۇ زەر نۇر . جاراڭلاپ سۇنغاچقا جەڭدە ئارمانسىز ، سۈزۈك سۇنۇقىدا كۈلىدۇ غورۇر .   تاۋلانغان بۇ قىلىچ ئېگلمەس بولۇپ ، جەسۇرلار ۋەتىنىنىڭ ئوچاقلىردا . قەسەم سۈيى ئىچكەن چىقىپ ئوچاقتىن ، ئاھۇ كۆز مەدەتكار بۇلاق بويىدا.   كەلتۈرگەن قىلچنى بۇ تىك داۋانغا ، ۋەتەننىڭ سۆيگۈسى جەڭلەرگە چىللاپ . سۇنغان چېغدىمۇ رىشتى ئۈزۈلمەي ، تەۋەرۈك تۇپراقنى ئاپتۇ قۇچاقلاپ .   ئويلىدىم شۇنداقمۇ قىلچلار بار ئىكەن ، بىر قېتىم قېنىدىن چىقالمايدىغان. باسسا ياۋ ۋەتەنگە پاسكىنا ئاياغ ، قىساس قەھرى بىلەن چاقنىمايدىغان.   خىيالچان تىكىلدىم سۇنۇق قىلچىقا ، ئەينەكتەك تېندىن كۆرۈندى جەڭگاھ . بۇ قىلىچ شىر سۈپەت بىر ئەر قولىدا ، دۈشمەنگە ۋەيلۇندىن بەرمەكتە دەرگاھ .   چىقىدۇ شىۋىرغان ئوق ئۈزسە ساداق ، ئۈمىدنىڭ زەرىدە قالقان قالتىرار . تەككەندە گەجلەشكەن ھەر بىر قىلىچقا ، بۇ قىلىچ بىسىدىن چاقنار يالتىرار.   ئاھ قىسمەت ،بۈگۈن مانا سۇندى ئۇ قىلىچ ، جەڭگاھنى لەرزىگە سالدى شۇ سادا . تاغلاردىن تاغلارغا ئۇرۇلدى ئەكسى ، ھەر تاغدا بىر قىلىچ سۇنغاندەك گويا.   قۇياشمۇ قارايدۇ سۇنغاندا قىلىچ ، زەپەرنىڭ يۈزگە تارتىلدى نىقاپ. باتۇر ئات ئۈستىدىن غۇلدى باشسىز ، كىشنىدى دۇلدۇلى زارلىق جىلغىدا .   قېنى ئۇ باھادىر ، قاردىم كۆككە، قېنى ئۇ قىلىچقا مۇناسىپ ئەرلەر ؟ قۇياشتىن، نۇرلاردىن ئىزلىدىم ئۇنى ، ئۇنىڭدەك ئوغلاننى يۇتمايدۇ يەر دەپ  . خەيرىھاھ ، قىياھقا ئايلىنپتۇ ئۇ، قىلىچنىڭ دەستىسى قاپتۇ ئىلكىدە. تەنتەنە قىلىدۇ ئەرلىك تەسۋىرى ، مەرمەردەك يالتىراپ تۇرغان چېھرىدە .   يىگىتنىڭ بوينىدىن تەپچىگەن قانلار ، دەرياغا ياقۇتتەك چۈشەر تامچىلاپ . ئۇقچىدى يۈزۈمگە دەريانىڭ سۈيى ، بىلدىمكى ئۇ مېنى بارماقتا چىللاپ .

 Translated in March 2011 

Abdurrehim Abdulla (b. February 17, 1954) is a prominent Uyghur poet and writer born in Aksu Kelpin district, Uyghur Region. His literary career began in 1978 with the publication of his poem "I saw," marking the inception of a prolific creative journey. Graduating from Xinjiang University in 1984, he has since held the position of literary editor at Xinjiang Audio and Video Publishing House. Abdulla's oeuvre spans over 300 poems, including renowned works like "Sounds from the blacksmith’s shop" and "Broken Sword." Additionally, he explored prose, authoring 15 short stories, some of which, such as "Broken Sword," are studied in educational curricula. Notable publications include "Dog" (1985) and "Uphill Road" (1993). An esteemed member of the China Minority Writers Association and the Xinjiang Writers Association, Abdulla's contributions transcend his own works, as he actively supports and advances the Uyghur literary community. His enduring connection to his homeland and dedication to artistic expression continue to shape and resonate within Uyghur literature.